|
|
pomnik krola Dawida w Jeruzalym
|
konski psalmow wedle szrajbunku s'lonsko-propolskego M. Szołtyska
Psalm 1
Rod je chop, co sie niy kamraci z grzysznikami,
Ani sie niy szteruje gupimi godkami,
Yno na przikozania świynte pozor dowo,
Bestoż wszyjsko czego sie chyci, robi z gowom!
Taki je choby drzewo we zogrodzie,
Kere gospodorzowi owoc dowo co dziyń,
Z takigo je pożytek, bo sieje i orze,
Takigo trza naprowdy pozdrowić "Szczynść Boże!".
Psalm 14
Czasym sie u nos znojdą take gupieloki,
Co grzyszom i godają potym jak boroki,
Że Ponboczka to nigdy niy było i niy ma.
Dyć z takimi w kupie niy ma się co trzimać!
Na takich Ponboczek zaglądo sie, tam, z nieba
I cicho do nich godo: Nawrocić sie trzeba!
Wszyjsko w ich rynkach, ale jak niy usuchają,
To sie potym z diobłami w piekle przipolają.
Psalm 23
Ponboczek choby pastyrz, dobrze mie futruje
I tak dycki złonaczy, że nic niy brakuje,
A bez wszyjske niyszczynścia tako mie przekludzi,
Co bych sie diobła niy zlynkł, pierona i ludzi.
Ponboczek mie łożyźwio, i dusza i ciało!
Wszyjsko tyż mi dowo, coby niy brakowało
Czasu na rzykanie, ani tyż na robota
I na pomaszkecynie, jak przidzie ochota.
Psalm 113
Podźcie dziecka pochwolić Ponboczka naszego,
Niychże są sztyjc śpiywane pieśniczki dlo niego.
Niych go przy śniodaniu chwolom, jak słońce stowo
I wieczor, jak sie na zogowek gowa dowo.
Ponboczek je fest wielgi, z gowom nad gwiozdami,
A ta naszo malutko ziymia pod nogami
Trzimie choby ryczka, co ją staroszek starce
Zrobioł, by sie dała tam nogi abo garce.
|
|
| Oceń ten plik (obecna ocena : 0 / 5 głosów: 1) |
|
|
|
|
|
|
