A szlanga boua ze wszyskich zwierzyntow na ziymi, kere Pon Bog stworzyli, nojwiyncyj chytro. Ta szlanga pedziaua do kobiyty: Aby naprowdy Pon Bog godali: Niy mocie jesc ze wszyskich drzewow tego ogroda? A kobiyta odpedziaua szlandze: Mogymy jesc ze wszyskich drzewow ze tego ogroda! Ino ze drzewa kere je we pojszczodku, Ponboczek pedzieli: Niy mocie z niego jesc, a choby zescie ino ze niego apfyl tykli, to tysz zaroski krepniecie (umrzycie). Na to szlanga pedziaua kobiycie: Na zicher niy krepniecie! Ale Pon Bog wiedzom, co jak bajsniecie se apfyl ze tego drzewa, roztworzom wom sie slypia i bydziecie jak som Pon Bog znac dobre i zue. I merkua kobiyta ize apfyl ze tego drzewa bou dobry do jedzynio i maszkytny do oczow, i co ze tego drzewa idzie erbnonc cosik skiz rozumu. Utargaua ze niego jedyn apfyl, bajsua se roz i daua se tysz bajsnonc od niyj chopowi, kery bou kole niyj: I on se tysz bajsnou. A naroz roztwaruy im sie slypia i oba merkli ize som sagate; uplytli se bezto ze lisciow od figow obleczynie. Naroz usuyszeli - chop i od niego kobiyta - ize Pon Bog idom we ogrodzie , jak prawie zawiouo wiatrym. I skryli sie przed Ponboczkiym we ogrodzie miyndzy drzewoma. A Ponboczek zawouali na chopa i sie go spytali: Kaj zes je? A on odpedziou: Usuyszouch Ponboczka we ogrodzie, wystraszouch sie, bo zech je sagaty, i zech sie skrou. Pon Bog pedzieli: Fto ci pedziou izes je sagaty? A moznos jod ze drzewa, z keregoch ci zabroniou jesc? Chop odpedziou: Kobiyta, kero Oni mi dali za zona, daua mi sie bajsnonc apfyl ze tego drzewa, i zech se tysz bajsnou. Na to Ponboczek pedzieli do kobiyty: Czamus to zrobioua? Kobiyta odpedziaua: Szlanga mie nakusioua i zech zjadua.

Na to Pon Bog pedzieli do szlangi: Izes to zrobioua, bydziesz przeklynto miyndzy coukimi zwierzyntoma dzikymi i tymi co we doma som czimane; bydziesz sie czougac na brzuchu i proch bydziesz jesc aze do ostatnich dniow twojeg zycio. I niyprzijazn dowom miyndzy ciebie i kobiyta, miyndzy mode twoje i potomstwo od niyj: One ci rozczasko gowa, a ty mu piynta. Do kobiyty Ponboczek pedzieli: Bydziesz miec ciynzko przi nadzieji, bydzie cie bolec przi rodzyniu, do chopa bydziesz sie ze pragniynioma richtowac, on bydzie rzondziou ze tobom. Do chopa juzas Ponboczek pedzieli: Usuchous sztima kobiyty i zjodzes ze tego drzewa z keregoch ci niy kozou jesc - bestusz skuli ciebie przeklynto bydzie ziymia: Ciynszko bydziesz na jedzynie kole niyj robiou, aze do konca zycia. Sztachel a oset bydzie ci ona wydowac, a przeca bydziesz ze tego zou co ona ci do. Szwicowou bydziesz skisz roboty wele jedzynia, aze niy pondziesz nazod do ziymi, ze keryjs zes prziszou; bo ze prochu zes powstou i prochym sie juzas stoniesz. I chop dou kobiycie na miano Chawwa(Ewa), bo miaua byc matkom od wszyskich zyjoncych. Ponboczek narichtowali do chopa i od niego kobiyty oblyczynie ze felow i przioblykli ich. I pedzieli Pon Bog: Tak czuowiek stou sie choby My: zno dobre i zue; niych tero ino niy wyciongnie bez cufal rynki, coby utargac tysz apfyl ze drzewa zycia, coby go zjysc i zyc na wieki. Beztosz Ponboczek wyciepli go ze ogroda Edyn, coby robiou kole ziymi, ze keryj powstou. A jak juz Ponboczek ludzi wyciepli, to postawiyli przed Edynym Cherubow i klinga od miecza kero sie fest buysko, coby wachowac cesty do drzewa zycia.