Ale Ponboczek pamiyntali o Noym, o wszyskim zywym, tysz o kozdym bydlontku kere bouo mit we arce. Bezto zrobiyli Ponboczek wielki wiater na ziymi i woda zaczua sie tracic. Zamkli sie zrodua wielkego oceana i szlojzy ze nieba - dyszcz ustou. Woda taracioua sie bez couke sto piyndziesiont dni, poleku ale durch a durch. Kej prziszou siodmy miesionc i od niego siedymnosty dziyn, to arka sie ostaua stoc na wiyrchu Ararat. Woda sie durch jeszcze tracioua aze do dziesiontego miesionca. We piyrszy dziyn we dziesionty miesionc pokozauy sie wiyrchy od gorow. A potym za cztyrdziysci dni Noe roztwar okno od arki i dou wyfurgnonc krukowi; ale tyn co ino to zaro przifurgou nazod, i tak durch aze wyschuo na ziymi. Potym dou Noe wyfurgnonc gouymbiowi, coby sie przekonac eli woda je juz wek ze powierzchni ziymi. Niy bouo ale jeszcze dane znonsc tymu ptokowi suchego placu na ziymi i przifurgnou nazod do arki. Noe wyciong rynka, chyciou gouymbia i wzion go zas do arki. Poczekou zas siedym dni i zas dou wyfurgnonc gouymbiowi, a tyn przifurgnou zaro na wieczor nazod i miou w dziobku swiyzy listek ze drzewa oliwki. Tak tysz poznou Noe co woda sie stracioua. I czekou jeszcze Noe siedym dni i juzas dou wyfurgnonc gouymbiowi, a tyn juz tera niy przifurgnou nazod.

- Noe po potopie -

We roku szescset piyrszym, we piyrszy miesionc i na piyrszy dziyn zrobiouo sie juz sucho na ziymi, Noe syjmnou dach od arki i uwidziou, co na ziymi je juz prawie blank sucho. A jak we drugi miesionc i dwadziyscia siedym dni ziymia boua sucho, to Ponboczek pedzieli do Noego tak: Wylys ze twojom kobiytom, synkami i kobiytami od synkow ze arki. Wykludz tysz mit wszysko zywe; ptoki, bydlontka i wszysko co krichuje po ziymi; niych se idom na ziymia i niych majom mode. Tak tysz wyloz Noe ze synkami, kobiytom i kobiytami od synkow na ziymia. Wylazuo tysz ze arki wszyske zywe; wszysko co krichuje, wszyske ptoki i couko reszta. Noe narichtowou Ponboczkowi outarz i ze wszyskego zywego co je czyste, tysz czystych ptokow, spolou ofiara do Ponboczka. Kej Ponboczek to fajnie powoniali, pedzieli do sia: Niy bydymy juz wiyncyj przeklinac ziymi skisz ludzi, dyc majom sie od nich herce juz od modego ku zuymu. Tak tysz juz nigdy niy wytracymy wszyskego co je zywe, jako my to we potop zrobiyli. Niych bydom tak dugo jak dugo je ziymia: sionie, zbiyranie, mroz i hica, lato i zima, dziyn i noc.