Potym pokozali mu sie Ponboczek pod ajchami Mamre, prawie jak Abraham siedziou  przi drzwiyrzach ode celta, bo boua blank srogo hica. Abraham dzwignou slypia i uwidziou jak czi chopy stonyli kole niego. Kej ich ino uwidziou zaro poszou ich prziwitac. Ukuoniou im sie aze do ziymi i padou tak: O Ponboczku , ezi’scie mi rade som, to niy omijejcie dyc tego, kery Wom je oddany. Prziniesa trocha wody, cobyscie se nogi umyli i siedniecie we ciyniu pod drzewym. Jo juzas prziniesa kawouek chleba , cobyscie siouy mieli na dalszo cesta. Bo poczamu mielbyscie ominonc tego kery Wom je oddany. A Oni mu padali: Rob jakes padou. Tak tysz Abraham poszou pryndko do celta od Sary i pedziou jyj: narob gibko i ukulej ze nojfajniejszyj monki fladynbrotow . Som juzas poleciou do oborki i wybrou nojwiyncyj tustego cielika i kozou go gibko przirychtowac. Potym wzion biouo kyjza, mlyko i przirychtowanego cielika, postowiou przed niymi, a kej oni jedli, stanou kole nich pod drzewym. Kej se juz pojedli, spytali sie go: Kaj je twoja kobiyta, Sara? A on odpedziou: Je prawie dryny we celcie. Na to jedyn padou: Za rok przida sam juzas ; we tyn czas twoja kobiyta Sara bydzie miec synka. A Sara suchaua co godali, bo stoua we drzwiyrzach od celta, kere bouy zaroski za Abrahamym. Abraham i Sara byli stare i mieli „kupa lot na krzizu“; a Sara niy boua juz tako jako mode kobiyty. Bezto smioua sie sama do sia i pomyslaua se:

Teroski kej’ch juz przekwitnoua i moj chop je stary, miaua bych wiedziec co to je miouosc?

Ale Ponboczek pedzieli do Abrahama: Poczamu Sara sie lacho i pojakymu se mysli: eli richtik byda mogua na starosc miec bajtla? Je cos co by bouo do Pona Boga onmyjglich?

We tyn som czas na drugi rok, przidymy sam nazod, a Sara bydzie miec synka. Ale Sara niy padaua prowdy: Jo sie wcale niy lachaua – rzekua tera couko we strachu. Na to Ponboczek padali: Niyprowda. Smiouas sie! Potym te czi goscie poszli furt ku Sodomie. Abraham juzas poszou mit, coby ich odkludzic, a Ponboczek godali se: Momy to skryc przed Abrahamym co momy for zrobic? Przeca Abraham mo byc fatrym fest srogego naroda ludzi, bez(tukej czyt. przez) kerego wszyske inksze ludzie na ziymi bydom buogosuawione. Dyc znodli My(se) go, coby nakozywou bajtlom, i te odnich bajtlom juzas dalyj, jako to majom dowac obacht na cescie, kero My-Ponboczek przikozali ku tymu co je sprawiedliwe i co je recht, tak coby dostou odnos Abraham couke to co mo odnos obiecane. Potym Pon Bog padali: Narzykanie skuli Sodomy i Gomory je choby larmo, bo grzychy tamtych ludzi som fest sroge. Bezto pondymy i obejzymy, eli to je richtik tak jako te narzykanie. I poszli ku Sodomie, a Abraham dalyj stou wele Ponboczka. Potym prziszou blizyj i padou do Ponboczka: Majom Pon Bog richtik for stracic tych, kere som sprawiedliwe cuzamyn do kupy ze tymi, kere som bezbozne? A kejby tak bouo piyndziesiont sprawiedliwych tam dryny; to tysz wytraciyli by (Ponboczek) wszyskich, a niy mieli by odpuszczynio skuli tych piyndziesiont, do coukego miasta? To je niymozne coby Oni tak zrobiyli, ize sprawiedliwe umrzom ze bezboznikami za kara. To je onmyjglich, coby Poboczek pozwolyli, coby tyn som los trefiou tych, kere som bezbozne i tych, kere som sprawiedliwe. Niy moge to byc przeca, coby Tyn kery je richter do coukego swiata niy bou sprawiedliwy? Na to Pon Bog padali: Kej znondymy we Sodomie piyndziesiont sprawiedliwych, skuli nich odpuszczymy wszyskim dryny. I juzas godou Abraham: Uzwolom mi, Ponboczku, ize jeszcze roz se pozwola odezwac do Nich, chocioz je zech ino pou i hasie. Keby tam kaj je tych piyndziesion sprawiedliwych, brakuo ino piync , to ukorzom skuli nich couke miasto? Ponboczek odpedzieli: Niy ukorzymy jak znondymy dryna aby cztyrdziysci piync sprawiedliwych. Abraham juzas godou tak: A keby znoduo by sie ich tam cztyrdzysci ? Ponboczek odpedzieli: Skuli tych cztyrdziysci, tysz im odpuszczymy. Na to Abraham pedziou: Niych sie Pon Bog niy gniywajom, kej rzekna: a keby sie tam ich czidziysci znoduo? A na to Ponboczek padali: Niy zrobiymy nic, jak znondymy tam aby czidziysci sprawiedliwych. Abraham godou juzas dalyj: Uzwolom Ponie Boze, ize se pozwola spytac: keby bouo ino dwadziyscie soprawiedliwych? Pon Bog odpedzieli: niy zrobiymy nic skuli tych dwadziyscia ino. A Abraham dalyj: Uzwolom jeszcze roz Ponie Boze i sie niy bydom gniywac, kej sie juzas spytom: keby znoduo sie tam ich ino dziesiync? Ponboczek odpedzieli: Niy zrobiymy im nic skuli tych dziesiync ino. Na tyn czas Pon Bog skonczou rozprawiac ze Abrahamym i poszou, a Abraham poszou do sia.

ajchy – dymby
czi – 3
fladynbrod – podpuomyk
dryny we celcie – w srodku we namiocie
richter – syndzia
pou – pyl (l ze kreskom)