Teraz na miedzymurzu staly ich juz setki. Jak tylko przystawiano drabine,
obroncy próbowali ja przewrócic. I z pewnoscia nie udaloby sie zadnemu
wrogowi na nia wspiac, gdyby nie chodzilo tu o tak bojowy i walkach
wypróbowany lud Mansfelda. Przy kazdej drabinie stalo trzech zolnierzy.
Kiedy jeden szykowal sie do wejscia na nia, pozostali dwaj ustawiali sie
obok z muszkietami gotowymi do strzalu. Ich kule powalaly na ziemie
kazdego, który próbowal drabine przewrócic. Jako pierwszego kule
dopadly czeladnika Schymure od kowala Wisora. Nie nosil zadnej strzelby.
Jako jedyna bron jego ciezkie rece trzymaly kowalski mlot. Zaraz na poczatku
ataku jako jeden z pierwszych wyszedl zza chroniacego go murka i oczekiwal
na wroga na ganku obronnym. Kiedy pierwsza drabine przystawiono akurat
obok niego, odrzucil mlot na bok, zeby drabine przewrócic. Juz chwycil ja
i pociagnal do góry. Zolnierz, który sie po niej wspinal, spadl na dól jak
worek . Ale w tym samym momencie nasz czeladnik kowalski drabine wypuscil;
wyprostowal sie w góre i upadl bezglosnie z powrotem na ganek obronny.
Kowal Wisor, który zaraz doskoczyl, nie mial juz nic innego do zrobienia,
jak tylko zamknac swemu wiernemu czeladnikowi oczy. W czole jego byla
okragla, wielka dziura, wybita przez kule wrogiego zolnierza. >>Przeklete
swinie,<< mruczal majster, >> nie pozostane wam w niczym dluzny<<. Obroncy
drogo zaplacili, zanim zaniechali prób przewracania drabin. Gdzie tylko
jakas reka chwytala za drabine, najczesciej w tym samym momencie slychac
bylo krzyk trafionego. Ale ta nauka nie poszla przynajmniej na marne i
obroncy ostroznie sie znowu pochowali. Tak wiec napastnicy mogli teraz bez
przeszkód wspinac sie po drabinach. Ale biada temu, kto wylanial sie zza
krawedzi muru. Jak blyskawice swistaly wtedy cepy i miecze nad ich glowami,
tak ze glowy tak samo szybko znikaly jak przyszly. Ale co pomoglo to cale
mestwo przy tej potwornej przewadze nieprzyjaciól ? Chociazby setki z nich
sie potopilo, natychmiast tyle samo stalo na ich miejsce. Poniewaz obroncy
byli calkowicie zajeci obrona przed wrogiem na murach, Malenstein mógl
bez przeszkód przeprowadzic wszystkie jego sily przez wal i fose. A bylo
ich ponad dziesiec tysiecy. I ta potezna armia wyposazona we wszystkie
nowoczesne bronie, byla dowodzona przez najsmielszego i najmezniejszego
wodza tych czasów. Stal na wozie oddalony piecdziesiat metrów od bramy
raciborskiej. Jego ostrym oczom nie uszlo nic. Zadna slaba strona
przeciwnika ani zadne slabosci wlasnych wojsk. Bezustannie wydawal
rozkazy. Oblicze mial ponure. Mieszkancy Gliwic

stwarzali mu wiecej problemów, niz
przypuszczal. Jego poglad, ze juz bombardowanie wystarczy, aby zlamac opór,
okazal sie zludny. A teraz jeszcze ci mezczyzni broniacy sie na murze jak
diably !
Gniewnie tupnal noga i zwrócil sie do otaczajacych go oficerów:

>> Czyz zwerbowalem tchórzliwe baby i niewiasty albo zolnierzy ? Panowie,
prosze osobiscie pokierowac natarciem ! <<