Lozyniou sie jedyn i wzion se moram . A on nie wiedziou , ize lona jezd mora . Tag mu kazdom noc sie straciyla . I rous zawachowou na niam . A miejsionczek piyknie swiyciou . I wyszol za chlupan i widziou , jak kobiyta gniotua brzozan . Tak szou ku ni i lobejzdrzol . A to byua jego kobiyta . Ale byua niyzywou .I wrocil sie do dom . A nidz nie pedziou ty jego kobiycie . Lon wes i zerznou tan brzozan . I zajs´ na wieczor jego kobiyta sie straciyua . Tak szou zajs´ lobejzdrzec´ za tan chalupan , jejŸli tan je . Ale lona widziaua , ize ta brzoza jest zerzniyntou i prziszla do dom . I wlazla za piec . Niy mowiyla , niy jadua , jyno za tym piecym siedziaua . A suchla , co juz byua takou chudou lod tygo , ze nie jadua i nie piyua . I chnet umarua , ize i tan brzozan zerznou i lona juz niy mogua jy gnioutac´ . Tak posuchejcie moi ludkowie , ize tyz són mory , co gnioutajón drzewa i ludzi .

(Zapisou R.Olesch)

a do Wos wysznupou Szwager