Jak Szwedy prziszli wojowac we Slonsku, to niy ino Glywice sie obroniouy, tysz i Rudy sie z nima rada dali. A bouo to tak. We rudzkim klasztorze bou jedyn opat, kery sie juz za wczasu tropiou jako to se ze tymi Szwedami dac rada. Myslou i myslou, aze znod ino jedna rada - kozou posuac po znonego we coukyj okolicy cyrulika i czarodzieja, kerymu bouo Bartek, a kery miou zawsze i na wszysko rada. Bartek nichciou przisc, ale jak tyn opat ze Rudow mu obiecou co ino chce, to w koncu sie dogodali. Tak Bartek naczarowou, ize Szwedy, jak juz blisko byli, to naroz sie zrobiou pieronowy dyszcz i burza, i wiater, i wszysko to na Szwedow rombauo tak dugo aze sie cofli i poszli furt tak gibko jak ino szuo. Wszyske wiedzieli, ize to Bartek uratowou Rudy, ale wiedzieli tysz co dziobou mu w tym pomagou. Dziobou ale zodnymu za darmo niy pomoge. A jak bouo tak daleko i Bartek bou juz stary i miou sie zbiyrac ze tego swiata, to i tyn opat ze Rudow mu pomog sie od dziobua uwolnic, bo tyn go juz chciou wzionc mit do piekua. Tyn opat klynknou kole Bartka i dou na niego stua(Stola) a fest rzykou za odniego dusza. Bartek umar, ale dziobou niy poradziou wzionc odniego duszy mit, bo opat ze Rudow go obroniou, tak samo jak Bartek kedys obroniou klasztor we Rudach. W tym momyncie jak Bartek umar, to we wszyskich ekach izby, kaj lezou Bartek, zaczonuy furgac ojle i wrony, zaczuo pieronowo wyc i wiater w kouko krynciou kurz i maras, a wyglondauo to wszysko choby jakes maszkary sie w kouko ze zuosci krynciouy. Dusza od Bartka boua uratowano, a odniego ciauo opat ze Rudow kozou pochowac we grobowcu odnich koscioua.